Metoda Crispianiego to ramy koncepcyjne oraz zbiór praktyk zawodowych zaprojektowanych w celu wspierania rozwoju poznawczego i motorycznego osób w każdym wieku. W ramach tego kontekstualnego i doświadczalnego podejścia opracowano praktykę, która skupia się na zabawie motorycznej z piłką, znaną jako Metoda Crispianiego w Zabawie Piłką.
Aktywności związane z Zabawą Piłkami w ramach Metody Crispianiego są strukturalnie zaplanowane i realizowane zgodnie z zasadami oraz wiedzą z zakresu Treningu Motoryczno-Poznawczego. To podejście integruje czynniki rozwoju neurofizjologicznego zarówno w obszarze poznawczym, jak i neuromotorycznym, tworząc metodę edukacyjną, która sprzyja synergicznej interakcji między funkcjami praktyki poznawczej i motorycznej. Ta synergia wspomaga rozwój funkcjonalny oraz ogólną poprawę umiejętności poznawczych i motorycznych.
W tym kontekście praktyki zabawowe są ukierunkowane na dwa obszary rozwoju umiejętności w zakresie neuro-psycho-motorycznym: neuroaktywację (szybki początek, reaktywność, szybka samoregulacja itp.) oraz wzmacnianie funkcjonalne (szybkość wykonania, koordynacja, synestezja, orientacja przestrzenno-czasowa, wytrzymałość, samoregulacja itp.).
Te aktywności, prowadzone w formach indywidualnych (trening indywidualny) lub grupowych, wspierają podstawowe funkcjonalne wymagania zachowań neuromotorycznych: początek, płynność, wzorce krzyżowe, wzorce rotacyjne oraz wzorce odwrotne. Wykorzystanie piłki i relacje motoryczno-poznawcze, które ona generuje, stanowią podstawę działań edukacyjnych w zakresie zabawy motorycznej oraz gry i sportu.